Makas

“Hıırrtt!”
Yine aynı sesle sıçrayarak uyanmıştı. Kendi kendine; “makaslar konuşamazlar!” diye mırıldandı. Moira* üç ağızdan birden kahkahayla gülüyorlardı. Sesle birlikte kıpırdandı. Yaşam suyundaki bedenini okşamaya koyuldu. Az kalmıştı…
“Kozmos’a düştüğünde herşeyin tamamlanmış demektir. Ya düşlerinin peşini bırakmadan akışa teslim olacaksın ya da titanların elinde parçalanmış bir oyuncak!”
Derin bir iç çekişle burnuna dolan Lethe Irmağı**’nın bulanık suyu öksürmesine neden olmuştu. Burun deliklerinden geçip beyninin tüm kıvrımlarını yıkayarak ağzından suyla karışık: “Kim bu titanlar?” sorusu püskürmüştü.
“Onlar hiçliğin herşeye, herşeyin hiçliğe karıştığı her yerde ve hiçbir yerdeler. Onlardan bile güçlü olduğunu unutma!”
Lethe, çoktan unutturmuştu…
Şaşkın gözleriyle son bir kez vadiye baktı. Göğüs kafesini yırtarcasına yayılan gücün acısı, onu bir avazla yeryüzüne fırlatıp atmıştı. Oksijenler çığlık çığlığa ciğerlerine dolarken aynı sesle irkildi.
“Hıırrt!”
Kan ter içinde kalmış ebe, göbek bağını bir makas yardımıyla keserek düğümlemişti.