Yedi Karanfil

Yedi şehir gördüm hiçbirini sevmedi

Biri yol üzerinde geçilen sıcak ve kurak bir yerdi

Güneş sömürü gibi yeri kavuruyordu

Biri zindancıların keyfini sürdüğü bir zindandı

İnsanları birbirini yerdi zindancıları yemek dururken

Biri git git bitmez betondu onun için çok göremedim onu

Biri doğduğum kentti; nefret ettim

Şehirlerin en güzeliydi şehirlerin en kötüsüydü herkes onu sever özlerdi

Cehenneme mahkum ettiklerinin sırtında bir cennetti

Tıkanan rüzgarlı bir boğazdı biri; artık tıkanmaz çünkü satıldı

Biri cennettin yükünü çeken bir kentti; her şey bol

her şey güzeldi: başkaları için, toz hariç ve asit

nehirlerin yardığı bir vadiydi biri de

Ölüydü, konuşmaz sormaz itiraz etmezdi ve para ederdi


Yedi şehir gördüm hiçbirini sevmedim

Daha kaç şehir ve insan göreceğim

Beyler yerine taşı toprağı suçlayan

- Mustafa Özaydın