Papatyalar Öldü Manolya

Avuç içlerimi bir tutam papatya ile dolduruyorum.

Güz rüzgarları eserken yanı başımda,

amansız bir korku kaplıyor içimi Manolya.

Ellerimi uzatsam, uçurumdan sarkacak gibiyim.

Direniyorum, çığlık çığlığa ağlıyorum.

Yalvarışlarım yankılanıyor, içi boş bir karanlıkta.

Başucumda bir demet çiçek var,

ellerimde hayat bulup, yeşersinler diye.

Sakladığım papatyalarımı almışlar.

Açıp bakıyorum avuçlarıma, son bir umutla.

Dikenlerle dolu bir gül parmaklarımın arasında.

Ellerim belki kanayan ama

papatyalar, papatyalar öldü Manolya.

- Yağmur Kadıoğlu