Corona

güz kendi yaprağını yiyor elimden: biz iki dostuz.

zamanı ceviz kabuklarından ayıklayıp yürümeyi öğretiyoruz ona:

zamansa dönüyor kabuğuna.

 

aynada pazar,

düşte uyunan uyku,

ağızsa gerçeği söylemede.

 

gözüm bir sevgilinin cinselliğine teşne:

öyle bakışıyoruz,

karanlık sözler ediyoruz birbirimize,

haşhaş ve bellek gibi seviyoruz birbirimizi,

uyuyoruz şarap gibi midye kabuğunda,

bir deniz gibi ayın kanlı ışığında.

 

 

penceredeyiz sarmaş dolaş, kendimizi seyrediyoruz sokaktan:

vakt erişti, herkesler bilsin bunu!

artık çiçek açma zamanıdır taşın,

yüreğinse tedirginlik zamanı.

zamanıdır, zamanı gelmenin.

 

 

 

artık zamanıdır.

 

 

 

Paul Celan

Çeviri: Sevil Eryaşar